En dan eindelijk...

Eindelijk, de negatieve gevoelens zijn weg. Mijn reis is begonnen. Buenos Aires was leuk, maar pas het begin. Ik zit nu in Bariloche en ben ruim een week op reis. Toch voelt het langer wat komt doordat ik geregeld ´s nachts heb gereisd en je dan in een ander patroon komt.

Donderdagavond, 22u verliet ik BA met de nachtbus naar Neuquen (je zegt echt serieus neu-kén) en kwam daar de volgende dag om 16u aan. Ik werd opgehaald door Franco, een jongen die ik aangeschreven had via hospitalityclub. Hij woonde nog bij zijn ouders (32!) maar zat het merendeel van de tijd bij zijn vriendin. Een onwijs leuke meid van mijn leeftijd, maar ja, bezet. (Grapje hoor Nan.)

Dat hij het gezellig wilde maken heb ik geweten. Vrijdagavond hebben we daar gegeten met haar, bijna zo knappe, zus en wat vriendinnen. Daarna zijn we gaan stappen en ging ik zaterdagochtend om 5u slapen. Heel bizar om dan te bedenken dat het in NL al 10u ´s ochtends is.

Zaterdag lekker uitgeslapen en ´s middags een uitgebreide lunch genomen. (Ontbijt kennen ze hier amper, het diner is ook maar mja mja, maar de lunch en de avondsnack zijn de happenings van de dag) De lunch haalde we bij een soort snackbar maar dan eentje waar een megagrill staat waar de kippen lekker op lagen te braden. Daarna naar zijn vriendin en een rondje Neuquen gedaan ;) We reden terug naar haar huis en daar begonnen de voorbereidingen voor de asado, oftewel barbeque XXL. De lappen vlees waren enorm en ik zou hun toch niet durven uitnodigen op onze bbq´s. Wederom wezen stappen en echt een topavond gehad.

En toen de volgende dag, zondag, was het zover. Ik ging naar Bariloche. De stad waar ik 8 weken zal verblijven om mijn spaans te verbeteren. Ik lag wat te slapen en toen ik wakker werd bevond ik mij in een winter wonderland. De pakken sneeuw lagen hoog opgestapeld en de temperatuur was met zo´n 15 graden gedaald. Snel een taxi genomen en toen kwam ik aan in mijn hostel Ruca Hueney, check: http://www.rucahueney.com/

Voordat ik goed en wel ingecheckt was raakte ik aan de praat met Janna, een Kazachstaanse Deen, of een Deense Kazachstaan die ook hier Spaans leert. Alleen was zij al twee weken bezig en sprak behoorlijk Spaans. Een Canadees stel kwam binnen en voordat ik goed en wel mijn kamer had gevonden was ik al met het hele hostel (man of 10) op weg naar een kroeg waar het happy-hour was. Echt de sfeer was fantastisch. Het hostel is heel klein en je zit de hele dag met elkaar in de woonkamer. Deuren laat je open en je eet en kookt samen. Wereldplek.

Maar toen werd het maandag en ging het serieuze werk beginnen. Alleen ging dit niet helemaal zoals gepland. Het had vannacht flink gesneeuwd en de hele stad lag onder een dik pak sneeuw. Ik was netjes op tijd op school, maar de directeur zat vast in het verkeer en verder zat de halve stad zonder stroom omdat meerdere elektriciteitpalen onder het gewicht van de sneeuw waren bezweken. Na een kop koffie in een naastgelegen restaurant met mijn klasgenoten Rob (UK) en Pancho (Israel) kon om 10u dan toch eindelijk de les beginnen. Onze juf, Flavia, ik denk mijn leeftijd, begon gelijk in Spaans en ik heb denk ik niet veel anders gehoord. Je moet ook wel want het Engels hier is minimaal. Gelukkig heb ik braaf mijn huiswerk gemaakt en ga ik denk ik langzaam vooruit. (Yeah right, na 1 dag.)

Vanmiddag wilde ik ´lekker´ met de camera op pad maar het begon te dooien en de sneeuw, of eigenlijk het water, stroomde door de straten. Zeker als je de stoep afstapte stond je soms serieus tot je enkels in het water. Bizar gewoon. Ik heb maar wat boodschappen gedaan en ben terug gegaan naar het hostel. Daar zit iedereen nu te gamen, op zijn laptop of huiswerk te maken. Het is mega-gezellig. De sneeuwbalgevechten van het balkon naar de straat zijn verminderd want het wordt te koud. Maar dat het hier gezellig is dat moge wel duidelijk zijn.

De laatste alinea voordat ik stop, mijn foto´s zullen hopelijk snel ergens verschijnen (ik dacht dat het aan mijn camera lag, maar het was idd de pc van Roland in BA), maar hier in het hostel duurt het uploaden van foto´s een eeuwigheid. Daarom ga ik het morgenmiddag na mijn huiswerk maar even op school proberen. Mocht het lukken dan zal ik gelijk de link even in een nieuw bericht plaatsen.

Dank voor al jullie reacties, ik vind het geweldig dat iedereen zo meeleeft. Wil je persoonlijk wat kwijt dan kun je ook gewoon mailen, en dan krijg je snel antwoord :)

Hou jullie taai, want dat doe ik ook.

ps, en aan mijn lieve collega´s van de Weerklank. Op een succesvol nieuw schooljaar, ik ben bij jullie! Salut.

Vincent.