Bariloche en de eerste foto´s van BA.

Het is zaterdagochtend, het hostel slaapt nog, maar zoals je weet ben ik vroeg wakker. Mooi moment voor een nieuw stukje. Ik loop naar de woonkamer en zet mij voor de pc.

Waar zal ik eens over schrijven, ik heb zoveel meegemaakt de afgelopen week. (Ja mensen, ik zou nu stoppen als je weinig tijd hebt, want waarschijnlijk gaat het weer een lang stuk worden.)

Eerst even over Bariloche, wat is het voor een stad? Nou, denk aan het gemiddelde skidorp en je hebt al een goed beeld. Veel winkels met souvenirs en skispullen, enorme chocolateriën en een uitzicht op het meer waar je stil van wordt. Een paar leuke barren/restaurants maar voor de rest echt een stad gericht op de sport, lees wintersport. Oftewel Vincent zit hier eigenlijk een beetje verkeerd. Toch is de sfeer goed!

De eerste week Spaans zit erop, en ik moet zeggen dat het mij zeer goed bevalt. De methode is duidelijk, de lessen wisselen per uur en het huiswerk is goed te doen. Een kleine schets van hoe een les eruit ziet. Rob, Pancho en ik komen de klas binnen en Juf Flavia vraagt wat we de dag ervoor gedaan en gegeten hebben, hoe laat we naar bed gingen, hoe vroeg we vanmorgen op stonden en dit moeten we in het Spaans beantwoorden. Elke dag gaat het iets beter. Daarna wat grammatica informatie en om half 11 een koffiepauze. Vaak na de pauze wat oefeningen ter plekke maken en nakijken. (Hele zin voorlezen Vincent, niet alleen de ingevulde woordjes!) Maar het komt soms ook voor dat we een spelletje doen in het Spaans. Bijv. bingo, waarbij je uiteraard de cijfers in het Spaans moet zeggen, maar ook het omschrijven van woorden waarbij je een aantal woorden niet mag gebruiken. Die zijn Taboo. Erg lastig maar wel leuk en je bent toch met Spaans bezig. Ik merk nu ook dat ik me al een beetje in de supermarkt en in het cafe kan redden zonder dat het teveel opvalt dat ik een toerist ben. De lessen duren vaak tot 1u en daarna regelt de school een middagactiviteiten. De activiteiten van afgelopen week.

Maandag salsa les: geen animo bij de rest :(
Dinsdag: Truco, een vreselijk populair kaartspel bij de Argentijnen.
Woensdag: bezoek aan vrijwilligerswerk (schooltje), ging niet door vanwege de enorme sneeuw
Donderdag: Argentijnse film gekeken, in Spaans en met Spaanse ondertiteling. Pfoe!
Vrijdag: Een Spaanse quiz waarbij je de antwoorden in de stad moest zoeken.

De school is zo klein dat er maar 20 studenten zitten, en ik ken ze ondertussen allemaal. Degene waar ik het meest mee omga zijn (buiten mijn twee klasgenoten om): Fataz uit Egypte, Kathy uit Wisconsin, Stuart uit Engeland, Alessandro, de Italiaan uit Zurich, Wouter uit Nijmegen en Alijna (dat was haar naam, uit mijn hostel), Kazachstan/Denemarken. Vooral die eerste vier zie ik veel als we na schooltijd snel nog even een potje Truco spelen. We zijn nu al verslaafd.

Gisterenavond waren we met z´n allen naar een tangobar in de stad gegaan. Jaja, Vincent zit vrijdagavond weer op dansles. We kwamen daar in een klein zaaltje met houten vloeren die ik nog niet eens op mijn zolder zou durven leggen, maar ze hielden het vol. Fantastisch, oude mensen, van die zwaar gepassioneerde stellen, jongeren die helemaal op gingen in hun dans. En een aantal niet Argentijnen, die stonden te klungelen in de hoek, juist wij dus.
De les duurde anderhalf uur en na een half uur werden we gekoppeld aan een jongen of meisje van de club die ons verder hielp na de basispassen. Ik kreeg weer een meisje die liever dood was dan met zo´n bleekscheet uit Nederland, (waar is dat?) moest dansen. Maar toen ze eenmaal merkte dat ik toch wel wat ritme in de benen had, begon ze te ontdooien. We hebben leuk gedanst, en ik heb besloten om de komende 7 weken hier vaker heen te gaan.

Dit was het wel weer even, de eerste foto´s staan online, er komt nog meer, maar het uploaden van mijn videocamera gaat gewoon heel traag. Dus ik vul het album op internet langzaam bij. Elke keer als er wat nieuws in staat zet ik het hier neer.
http://www.mijnalbum.nl/Album=ZZ6SL6JY

Pa en ma geniet van jullie vakantie op het hete Samos, wij leven nog steeds rond de 0-grens.

Voor de rest, hou jullie taai, want dat doe ik ook.

Liefs Vincent (en een kusje voor Nan.)