Buenos Aires

Daar zijn we dan. In Buenos Aires. Buenos Aires, wat moet ik daar over schrijven? Laat ik het zo zeggen, ik moet nog even wennen. Ik moet wel verschil maken tussen hoe ik mij gister voelde en nu dus laat ik gewoon bij het begin beginnen.

De vlucht naar Sao Paulo, de eerste tussenstop, was lang. Gelukkig ging ik zitten en zat er gelijk een relaxte gast naast me. Laurent uit Geneve. We hebben wat wijntjes gedronken en flink gekletst. Daarna heb ik een filmpje gekeken en ben in slaap gevallen. Midden in de nacht werd ik wakker van het vliegtuig dat flink aan het schudden was. Irritant maar maakt mij niet bang. Wel raar dat je in een soort slaaproes zit en denkt, ga ik nu neerstorten? Toen kwamen we aan in Sao Paulo en ging vriend Laurent eruit. Er kwam een Argentijns stel binnen en die zaten maar te flikflooien (lekker als je net je eigen schatje mist.) Maar goed, toen moesten we nog een uur of 2 naar BA, en dat was echt afzien. Ik was er wel een beetje klaar mee. En wilde de stad in.

Ik kwam op BA-airport en stond een behoorlijke tijd in de rij voor de paspoortcontrole. Uiteindelijk mijn stempel gekregen en toen begon de zoektocht naar de pinautomaat. Maar daar begonnen de problemen, ik kreeg geen geld. Ik koos een steeds kleiner bedrag maar het lukte niet. Uiteindelijk kreeg ik er, omgerekend, €4,50 uit en daar moest ik het mee doen. Gelukkig is de stadsbus naar BA €0,50 en kon ik dan twee uur laten eindelijk de hoofdstad aanschouwen. (Voor degene die zich zorgen maken, de huur was wel af afgeschreven, maar rotsvast had het geld nog niet overgemaakt, dat is inmiddels gebeurd dus ik kan nu financieel vooruit)

De eerste indrukken van BA waren de volgende: vies, druk, chaotisch en totaal niet op toeristen ingesteld. Niemand spreekt dan ook Engels. Verder liep ik met 20 kilo aan mijn lijf in een graad of 20 en moest ik 5 uur wachten tot ik bij mijn hospitalitydude terecht kon. Daar wordt je niet echt vrolijk van. Verder mis je je eigen leven, stad, vrienden, familie en natuurlijk je vriendin en heb ik me zelfs al afgevraagd wat ik hier nou eigenlijk kom doen, en of het niet beter was om naar huis te gaan. Natuurlijk heb je een enorme jetlag en worden de negatieve gevoelens extra benadrukt.

Vandaag gaat het al iets beter. Nog steeds vind ik de stad grauw en vies, wat natuurlijk ook komt doordat het winter is en er weinig kleur in de stad is. Het verkeer is een grote hel en het openbaar vervoer in de stad is wel aanwezig maar niet duidelijk. De metro in Londen is hemels vergeleken met die van hier.

Pas toen ik vanmorgen de begraafplaats van Evita bezocht, en de drukte wat achterwege kon laten begon ik voor het eerst echt te genieten. Het was een fantastische plek en voor mij een hotspot van BA. De metro heb ik ondertussen ook wel door dus ik race van links naar rechts en van noord naar zuid. Ook heb ik een kaartje gekocht voor de bus naar Neuquen, die morgenavond 8u vertrekt uit BA. Maar wat dan zo bepalend is voor je gevoel in BA is dat zulke gebouwen als het busstation, treinstation en andere belangrijke gebouwen net zo druk, vies en chaotisch zijn. In het busstation waren er serieus ongeveer 100 balies voor bustickets door Argentinie. En niet 1 voor Neuquen, nee, zeker wel 10. Ga dan maar eens uitzoeken welke de beste is als niemand Spaans spreekt. Maar ik heb mijn kaartje en dat voelt als een overwinning.

Teruglezend zie ik dat dit stuk best pessimistisch is. Zo voelde ik me ook wel een beetje, maar ja, je bent echt in een ander werelddeel en Nederland en Argentinie zijn gewoon niet te vergelijken. Je moet het land leren kennen, de stad en zijn mensen. Maar toch denk ik dat BA, met ruim 16 miljoen mensen niet helemaal mijn ding is. Veel te massaal.

Toch zijn er ook positieve dingen te noemen. Mijn host, Roland, is een vreselijk aardige jongen die een fantastisch operazanger is. We hebben gisteravond maté zitten drinken, half luierend in een zitzak. Ik heb een eigen verdieping in zijn huis en heb dus veel privacy. Verder zei hij dat hij al eens in Vuurland geweest is en daar veel tochten gemaakt heeft, dus pa, dat klinkt goed he.

De stad heb ik ook wel door dus ik heb al het e.e.a. gezien voordat ik hier morgenavond vertrek richting Neuquen. Het is jammer dat de regen met bakken uit de lucht klettert en ik dus gedwongen binnen zit om dit verhaal te typen. Mijn camera wordt niet geaccepteerd door de computer dus ik kan jullie nog geen fotos tonen. Dit komt heus nog wel. Het is ook niet zo erg dat ik binnenzit, want ik ga zo even tukken. De jetlag is nog niet helemaal voorbij.

Bedankt voor jullie leuke reacties, en de mensen die ik op msn spreek, ga zo door, want dat doet me nu even goed.

Hou jullie taai, want dat blijf ik ook doen.

Vincent